Σορός – σωρός

Ως βασικό σύμβολο των εικαστικών κατασκευών επιλέχτηκε το όστρακο του κρητικού σαλιγκαριού, καθώς το κενό κέλυφος είναι σύμβολο θανάτου, ενώ ταυτοχρόνως, το σπειροειδές σχήμα του συμβολίζει την ανέλιξη και την αθανασία.

Σορός & σωρός

Δύο ομόηχες λέξεις που διαφέρουν μεν από σημασιολογικής απόψεως, αλλά πολύ συχνά συγχέονται τόσο γραμματικώς (ως προς το γένος τους) όσο και ορθογραφικώς, είναι η σορός και ο σωρός. Τα δύο ουσιαστικά απαντούν, ίδια κι απαράλλακτα, και στην αρχαία ελληνική γλώσσα, κι εκεί όμως με εντελώς διαφορετικό σημασιολογικό περιεχόμενο.

Η λέξη σορός, θηλυκού γένους, είχε στην αρχαία ελληνική γλώσσα διττή σημασία: δήλωνε αφενός μεν την τεφροδόχο κάλπη, δηλαδή το αγγείο που περιείχε και διέσωζε την τέφρα του νεκρού, αφετέρου δε τη σαρκοφάγο, το φερέτρο, τη νεκροθήκη ή κάσα.

Στη νέα ελληνική γλώσσα η λέξη σορός εξακολουθεί να δηλώνει το φέρετρο στο οποίο έχει τοποθετηθεί το σώμα του νεκρού, αλλά και, κατά κύριο λόγο, τον ίδιον τον νεκρό, το σώμα του νεκρού που βρίσκεται εντός του φερέτρου.

Από την άλλη μεριά, η λέξη σωρός, αρσενικού γένους, είχε στην αρχαία ελληνική γλώσσα τις ακόλουθες έννοιες: πλήθος πραγμάτων, μεγάλος αριθμός, μεγάλη ποσότητα, αποθηκευμένο πράγμα, αποθήκη, σωρός σιταριού, σωρός χώματος, λόφος, γήλοφος, ύψωμα γης.

Στη νέα ελληνική γλώσσα η λέξη σωρός, συνώνυμο του ουσιαστικού στοίβα, δηλώνει ένα σύνολο πραγμάτων ή αντικειμένων που έχουμε μεν στοιβάξει (τοποθετήσει το ένα πάνω στο άλλο), αλλά δεν έχουμε τακτοποιήσει δεόντως, δεν έχουμε βάλει σε τάξη.