Με το βλέμμα στον ουρανό.

 «Το ρroject «Χαλ-άσματα» συνολικά, πέτυχε, νομίζω, τον σκοπό και τους στόχους που έθεσε η δημιουργός του: «…η σύγχρονη τέχνη μπορεί να δοκιμάσει τη λειτουργία της στον ανοιχτό δημόσιο χώρο… την εξοικείωση και ενσωμάτωση των έργων τέχνης στην καθημερινή ζωή των πολιτών και τη βαθμιαία αφομοίωση των νοημάτων τους. […] την ανάδειξη της εικόνας  εγκατάλειψης, εκτόπισης και φυγής σ’ αυτή την υποβαθμισμένη περιοχή, παράλληλα με την ιστορία της  γειτονιάς και τον πλούτο του λαϊκού πολιτισμού».             Πράγματι, η προσωπική έκφραση της Άννας Σαλούστρου έγινε κοινωνία συλλογική. Μέσα από τον παλίμψηστο χώρο, μέσα από ανάσες ανθρώπων που δεν χάθηκαν στο χρόνο, αναδύθηκαν μικρές μα ηχηρές αλήθειες μιας συνέχειας (ίσως και κάποιας ασυνέχειας) και έδωσαν ευκαιρία για μια όμορφη συνεύρεση γενεών ενώ αποτέλεσαν και πρόκληση δημιουργικής περισυλλογής για το σήμερα.                                                                                             Και μπορεί όλα τούτα τα λίγα ψήγματα μιας αλλοτινής εποχής να διηγούνται γλυκόπικρες ιστορίες, αλλά το παράθυρο με το «ενεργειακό» του κέντρο, η κεραία πάνω στα ερείπια ως «ψυχανέμισμα», η ξεχαρβαλωμένη πόρτα που σκαρφάλωσε ψηλά και στόλισε τον άδειο τοίχο σαν πίνακας ζωγραφικής, τα παράθυρα που φύγανε ακόμα ψηλότερα, σαν «στερεωμένα μετέωρα», δημιουργούν, με τη δική τους καλλιτεχνική γλώσσα, βαθιά συναισθήματα και σκέψεις «υψιπετείς».                                                                                                                         Το νιώσαμε -έστω και για λίγο- όσοι είμαστε εκεί με τις αισθήσεις μας ανοιχτές, πως κάτω από τα περίοπτα αιωρούμενα παράθυρα της Άννας Σαλούστρου συντελέστηκε μια αληθινή μυσταγωγία, σχεδόν μια έκσταση.»

Μαρία Φραγκιαδάκη, φιλόλογος,  «Στο Ηράκλειο της Κρήτης με το project «Χαλ-άσματα» της Άννας Σαλούστρου»,  Τα Νέα της Τέχνης,  LIBERAL,  Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2017